Bezoek het Multatuli Huis
De expositie in het Multatuli Museum toont u een aantal persoonlijke eigendommen van Multatuli. Aan de hand van deze voorwerpen krijgt u van de gids meer te weten over Multatuli's leven en werk. Ook krijgt u een idee van een middenstandshuis in de negentiende eeuw. Komt u eens kijken met uw leeskring, de afdeling van uw bedrijf of een ander gezelschap. De Max Havelaarkoffie staat klaar.
Terwijl u zijn pendule hoort tikken en de geur van kruidnagel in uw neus dringt, vindt u er zijn bureau met zijn handschrift, zijn persoonlijke bibliotheek in een fraaie vitrinekast, zijn globe, zijn reiskoffertje en de rode chaise longue, de beroemde sofa waarop hij stierf. Er hangen familieportretten en gravures. Ook is er de urn te zien waarin Multatuli's as jarenlang bewaard werd en een prachtig Art Deco-herdenkingsaffiche uit 1920.
De boekenkast van Multatuli.
Het bureau van Multatuli
Het museum heeft een vierledige taak
- Het organiseren van tentoonstellingen die het leven van de schrijver en aspecten van zijn werk nader belichten. Aan de hand van objecten uit Multatuli's persoonlijke bezit wordt de bezoeker meegenomen naar de tweede helft van de negentiende eeuw. Aanwezig zijn onder meer zijn bureau, zijn bibliotheek, zijn sterfbed, en boeken en foto's uit de rijke collectie van het museum.
- Het verzorgen van een stadswandeling door het Amsterdam van Multatuli.
- Het verzamelen, bewaren en ter beschikking stellen van boeken en ander gedrukt materiaal om de Multatulistudie te ondersteunen en waar mogelijk te bevorderen.
- Het verstrekken van informatie over en het organiseren van activiteiten rond Multatuli.
Extra informatie: info[a]multatuli-museum.nl
Multatuli over museumbezoek
"[...] Wie 't wel meent met de waarheid, vrage eens, niet aan den werkman, maar zelfs aan elken «fatsoenlyken» burgerman met wien men in aanraking komt, en die desnoods het gevorderde «kwartje» zou kunnen missen, of hy ooit een Museum bezocht heeft? Ik durf beweren: niet één van de duizend. Van den werkman, dat is: van verreweg het grootste deel der natie, is geen spraak. Hy heeft waarachtig dat «kwartje» hoognodig voor wat anders. «Zo'n museum, zou hy zeggen, is goed voor ryke lui: aan zo iets kan ik niet denken.» En dat is waar. " (Aantekeningen bij 'Pruisen en Nederland', in: Volledig Werk, boek IV, p. 96)